"De stok en ik.
Uitnodiging om met stokken te gaan bewegen.
Intro: verken je eigen ruimte, verken je bewegingen.
Waarnemen, volgen.
Verken de ruimte om je heen.
Mijn centrum voelt heel groot.
De ruimte om me heen ook.
Hele mooie stokken, in hun organische vorm, zonder schors, helemaal glad geschuurd, maar met hun oorspronkelijke welvingen. Geen een was helemaal recht. Alle stokken waren anders, andere
houtsoorten, ander gewicht, andere diktes. Allemaal ongeveer iets breder dan mijn lichaam, zodat ik ze goed met twee handen vast kon pakken en daarmee kon bewegen.
Spannend om een stok uit te zoeken, wat voelt fijn?
Tasten. Wegen. Voelen.
Beweeg met je stok.
Geen plan.
Ik neem de stok op schoot. Verkenning. Beweging.
Heel klein. Waarnemen. De vorm daagt me uit.
Voelen, tasten.
Nieuwe bewegingen toelaten.
De stok leidt.
Waar wil die naar toe?
Waar wil ik naar toe?
Tegenbeweging.
Samenspel.
Ontdekking van de ruimte om me heen.
Verlenging.
Hoe groot, hoe breed, hoe laag kan ik gaan?
Contact met de grond.
Klank, ritme.
Ontmoeting met andere stokken om me heen.
Interactie.
Beweging.
Parallel, contrast.
Ritme, samenspel.
Nog meer stokken erbij.
Contact.
Compositie van stokken. Verstild. In beweging.
Aantrekkingskracht. Afstand.
Verbinding.
Landschap. In beweging.
Na afloop ben ik geëmotioneerd.
Ik heb vrij bewogen.
Hoe fijn is dat!
Ik heb geen rolstoel gevoeld.
Geen plan gehad.
Alleen mij door de stok laten leiden.
De stok houdt me in het moment.
De stok is een verlengstuk van mezelf,
verkent de ruimte bij mezelf en om me heen.
Nodigt uit tot contact.
Laat me mijn eigen kracht voelen.
Iets tastbaars.
Terwijl mijn tastzin is aangetast.
Nieuwe wegen.
Nieuwe manier van wegen, waarnemen.
Nieuwe bewegingen.
Ritme van mezelf.
Blij."
Marlies Muijzers
(gewaardeerde collega schreef haar ervaringen op na een les met stokken die door mij verzorgt was bij de ritmieknetwerk bijeenkomst, ik ben dankbaar dat ik haar poëtische schetsen hier mag
plaatsen)
